Op weg naar het einde (1983) markeert in verschillende opzichten een doorbraak in het leven en werk van Gerard Reve. Hij schreef zich hiermee uit de creatieve impasse waarin hij indertijd verkeerde, en de betrekkelijk toevallig gevonden vorm van de ‘reisbrief’ bleek bij uitstek geschikt om zijn beschouwingen over seks, drank en dood in te gieten. Niet alleen Reve’s baanbrekende openhartigheid, maar ook zijn verbluffende stijl maakt deze verzameling van zes brieven tot een van de meesterwerken uit de Nederlandstalige literatuur. Talrijk zijn de uitweidingen over de verhouding tussen kunst, leven en religie, talrijk zijn de spitsvondigheden, de geestigheden, de ironie – alles ademt het volstrekt unieke schrijverschap van Gerard Reve. ‘Ik moet schrijven, omdat het de enige aktiviteit is die ik vind dat zin heeft, niet omdat ik er iets of iemand mee dien, maar omdat het mijn werk is en mijn bestemming, mijn gedachten op schrift te stellen. Schrijven is voor mij van zulk belang, dat seks, eten, mooie kleren en comfort, daarbij vergeleken, vrijwel betekenisloos worden, en dat terwijl ik een geil, harstochtelijk en gulzig mens ben.’