Het is een vrolijke boel in Amsterdam halverwege de jaren ’80. De reclamebureau kunnen de geinige slogans niet aanslepen. Het ondernemersklimaat is zonnig, de kuntsmarkt boomt. Avond aan avond stappen de nieuwe rijken met gepoederde neuzen de trendy bars binnen om te drinken op hun fortuinlijk leven. Rinus van Maurik, een jonge kunstschilder, is altijd met zijn vrienden in café Pavlov te vinden. Allemaal maatschappelijk geslaagde jongens, met zakkenvol knispernieuwe bankbiljetten. Maar hun grootste bevrediging halen ze uit het virtuoos afzeiken van vrouwen, pluizen en iedereen die ze verder maar voor de voeten komt. Rinus doet vrolijk mee aan dit ballengedrag, maar ’s nachts, alleen in zijn atelier, schrijft hij stiekem een prachtige liefdesbrief aan een meisje dat hij net ontmoet heeft. Drank, coke en de dagelijkse training in seksistische grappenmakerij staan ontluikende liefde echter in de weg. Peter Donkersloot schetst de naderende ondergang van Rinus van Maurik aan de hand van één