Het is 1949, hartje zomer. De verteller,’hij’, is een jongen van vijftien jaar die eenzaam en onzeker opgroeit met een streng religieuze moeder. Een buurvrouw, de vijftigjarige alleenstaande Ellen, lokt hem haar keuken in. De ontmoeting eindigt in een vrijpartij die door de jongen als bevrijdend wordt ervaren. De jongen wordt man. Hij vertrekt naar Kopenhagen en Parijs, een zelfverkozen ballingsschap, en begint een ander leven met een nieuwe echtgenote, nieuwe liefdes en veel drank.
Enquist verweeft in deze liefdesroman op ingenieuze wijze gebeurtenissen uit zijn eigen leven met die uit het leven van dit bijzondere ‘hijpersonage’. Er komen verschillende gelijkenissen aan bod, en in het verhaal sijpelen steeds twijfel en angst voor het verdwijnen en het vergeten door.
De wijze waarop Per Olov Enquist het levensverhaal van de onbenoemde ‘hij’ vormgeeft is meesterlijk. Dit is een knap staaltje literatuur waarbij de scheidslijn tussen fictie en non-fictie flinterdun is.