De 25-jarige Antoine is een man zonder eigenschappen. Tweemaal heeft hij geprobeerd iemand van betekenis te worden: de eerste keer besloot hij alcoholist te worden, de tweede keer wilde hij zelfmoord plegen. Maar vanwege lichamelijke overgevoeligheid belandt Antoine bij de eerste slok drank in het ziekenhuis, en in de zelfmoordkliniek sterven ze allemaal als ratten – behalve Antoine die tragisch gezond blijft. Daarom probeert deze intellectueel zijn intelligentie als een ziekte uit te drijven. Hij komt uiteindelijk tot de conclusie dat er maar één manier is en dat is dom worden. De mutatie van politiek-correcte intellectueel tot authentieke domkop voert Antoine door de glimmende fitness-studio’s en flitsende boetiekjes en restaurants van de financiële wereld, waar hij groteske successen behaalt en in de watten wordt gelegd. Wat hij uiteindelijk wint na als zijn escapades is het inzicht dat er niets absurder is dan normaal zijn.