Egbert Engberts werd in 1875 in Sint-Petersburg geboren en bleef daar tot hij met zijn gezin in 1918 moest vluchten vanwege de gevolgen van de Russische revolutie. De familie Engberts vestigde zich in het Twentse Vriezeveen, waar ook Engberts’ouders vandaan kwamen. Kort daarna verhuizen zijn naar Leiden, maar Engberts kan niet wennen aan het leven in Nederland. Een tiental jaren later begint hij, op lange vellen papier, zijn herinneringen aan het Rusland van voor de revolutie te typen en laat hij oude tijden herleven.
Engberts houdt van de Russische ziel en schetst, alsof hij aan het vertellen is, een sfeervol portret van de stad en van haar inwoners. Hij verhaalt over de eigenaardige gebruiken en levenswijsheden van dit weemoedige volk; over koetsiers, schrijvers, ambtenaren, drank en rookwaar, metershoge sneeuw, gaarkeukens en feestdagen, en natuurlijk over de Neva, die zich dwars door de oude tsarenstad een weg baant.