Hout en koper zijn de twee materialen die het levensverhaal van Gustaaf Lamfreit schragen. Het hout heeft hij als ambachtsman leren bewerken, maar ingeruild voor een wit boord. Koper en hout vormen een subtiel, doch belangrijk onderscheid tussen fanfare (alleen kopers) en harmonie (ook met houtblazers).
Als voorzitter van de harmonie Eikels worden Bomen is Gustaaf Lamfreit zich als geen ander bewust van deze gradatie. In een wereld waarin hij niet noemenswaardig verder is gekomen op de maatschappelijke ladder, is dit voorzitterschap zijn verweer tegen een immer vittende schoonfamilie, een kritische zoon, een betuttelende dochter, de glurende straat, de concurrerende harmonie Zonder Drank geen Klank en al diegenen (de zogenaamde ‘Bustenkoppen’) die hem, denkt hij, vijandig gezind zijn.
Zijn leven heeft bijna de hele eeuw gevuld; maar de drie sluipmoordenaars, Televisie, Computer en Geluidsinstallatie doen hun intrede en Lamfreit, de harmonie en de eeuw delven stilaan het onderspit. Er blijft een wereld over zonder koper en hout. En uiteindelijk zonder voorzitter.
Hout en koper is een roman over het leven van Gustaaf Lamfreit, over ons leven, onze vrijwel voorbije eeuw, verteld van achter naar voor, van graf tot wieg.